Wprowadzenie

Ojciec Święty Benedykt XVI, zapowiadając Rok Wiary w liście apostolskim Porta fidei, określił jego cele i zachęcił do ich realizacji. Papież pisał: „Od początku mojej posługi Następcy Piotra przypominałem o potrzebie odnalezienia drogi wiary, aby ukazać coraz wyraźniej radość i odnowiony entuzjazm spotkania z Chrystusem” (nr 2); „Chcemy obchodzić ten Rok Wiary w sposób godny i owocny. Trzeba zintensyfikować refleksję na temat wiary, aby pomóc wszystkim wierzącym w Chrystusa w stawaniu się bardziej świadomymi i ożywić ich przywiązanie do Ewangelii, zwłaszcza w okresie głębokich przemian, jaki ludzkość przeżywa obecnie. Będziemy mieli okazję do wyznawania wiary w zmartwychwstałego Pana w naszych katedrach i kościołach całego świata; w naszych domach i rodzinach, aby każdy silnie odczuł potrzebę lepszego zrozumienia i przekazywania przyszłym pokoleniom odwiecznej wiary. Wspólnoty zakonne oraz parafialne, wszystkie stare i nowe rzeczywistości eklezjalne znajdą w tym roku sposób, aby uczynić publicznym wyznanie Credo” (nr 8).

Przywołajmy jeszcze jeden fragment papieskiego dokumentu. Wydaje się, że należał on do najczęściej cytowanych tekstów z listu Porta fidei. Był bowiem bardzo prostym i przejrzystym streszczeniem Katechizmu Kościoła Katolickiego. Oto słowa Ojca Świętego: „Pragniemy, aby ten Rok rozbudził w każdym wierzącym aspirację do wyznawania wiary w jej pełni i z odnowionym przekonaniem, z ufnością i nadzieją. Będzie to też dobra okazja, by bardziej celebrować wiarę w liturgii, zwłaszcza Eucharystii, która «jest szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i jednocześnie ... źródłem, z którego wypływa cała jego moc». Jednocześnie pragniemy, żeby świadectwo życia ludzi wierzących było coraz bardziej wiarygodne. Zwłaszcza w tym Roku każdy wierzący powinien ponownie odkryć treść wiary wyznawanej, celebrowanej, przeżywanej i przemodlonej, i zastanowić się nad samym aktem wiary” (nr 9).

Te papieskie słowa wprowadzały Kościół w przeżywanie Roku Wiary i inspirowały wierzących do podejmowania wielorakich działań w diecezjach i parafiach, podczas naukowych sympozjów i rekolekcyjnych rozważań, w spotkaniach rodzinnych i osobistej lekturze. Zapewne nie wszystko się udało i nie wszędzie Rok Wiary był jakimś szczególnym wydarzeniem. Nigdzie jednak nie przeszedł nie zauważony i wspólnoty parafialne powracały często do tego tematu. Teraz, gdy rok ten zbliża się ku końcowi, warto poświęcić mu więcej czasu, refleksji i modlitwy.

Jak to uczynić? Jedna z propozycji, zamieszczona w tym krótkim opracowaniu, to skoncentrowanie uwagi na Symbolu wiary, na tekście Credo. W ciągu minionych miesięcy, w większym lub mniejszym stopniu, poszczególne artykuły wiary były wyjaśnianie i stawały się przedmiotem modlitwy. Teraz wracamy do syntezy, jaką jest Symbol, by przygotować się do obrzędu „redditio Symboli”, a także by jeszcze pełniej odkryć, jak wielkie znaczenie ma ten tekst w życiu każdego ochrzczonego i każdej wspólnoty wierzących.

W niniejszym opracowaniu proponowane jest najpierw Triduum, które można przeżywać przez trzy niedziele poprzedzające zamknięcie Roku Wiary, a następnie pomoce do przeżycia czuwania przed uroczystością Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata i do celebracji zamknięcia Roku Wiary w czasie Mszy Świętych w niedzielę.

Używamy tu określenia „zamknięcie”, a nie „zakończenie” Roku Wiary. Takiego terminu używa także obrzęd przygotowany przez Papieską Radę ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji, zamieszczony w programie duszpasterskim Żyć Rokiem Wiary (Częstochowa 2012, s. 177). Słowo „zamknięcie” nawiązuje do „otwarcia”, które dokonało się w październiku ubiegłego roku. Terminy te przywołują również przeżycia lat jubileuszowych, w których następuje otwarcie i zamknięcie drzwi świętych. Rok Wiary nosił w sobie znamiona świętego czasu. Był wezwaniem do nawrócenia, otwarcia się na Boga, który się objawia i oddania Mu swego życia. Oby jego owoce były obfite w życiu poszczególnych osób i wspólnot.